جمعه سی ام آبان 1399 – آفرود با موتور بطرف قله لتمال کن ، پناهگاه کوهنوردی و سپس دره های پشت کوه
=================
پناهگاه کوهنوردی قله لتمال کن بنام جان پناه امید
.
منظره دریاچه چیتگر یا خلیج فارس از فراز قله لتمال کن
.
حرکت روی یال کوههای لتمال کن
.
بطرف دره های زیبای پشت قله لتمال کن
کمی استراحت
.
ارتفاعات کشار بالا
5 دیدگاه. ارسال دیدگاه
سلام.
بهره مندی از علایق تان حق مشروع شماست. اما مشروط بر اینکه مخل حقوق دیگران نباشد که متاسفانه اخلال در حقوق دیگران(بخصوص کوهنوردان مسیری) در ذات موتورسواری و آفرود رانی در محیط های کوهستانی است چه با صداهای گوش خراش و چه با پرتاب سنگهای ناخواسته و اکثر اوقات هم با هردو! فرق کوهنوردی و موتورسواری در همین ” مزاحمت ذاتی ” است. در بین کوهنوردان هم ممکن است کسانی مسایل زیست محیطی را رعایت نکنند . اما چنین امری تنها یک بی انضباطی است در حالی که رشته شما ذاتا مزاحم است چه موتورسوار فرهیخته باشد و چه نباشد
دوست عزیز ، شما پیشاپیش حکم خود را بدون ادله و مستندات صادر کرده اید: . . . . رشته شما ذاتا مزاحم است . . . .
اگر فکر میکنید رشته ورزشی ما ذاتا مزاحم است که باب صحبت و تفکر نقادانه و اصلاح گرایانه بسته میشود.
شما بفرمایید 6 تن زباله ای که کوهنوردان فهیم و با فرهنگ درمسیر قله دماوند بجا گذاشته اند شامل چه حکمی میشود.
ببینید با صدور احکام شداد و غلاظ و برخوردهای سلبی مشکلی حل نمیشود.
شما چه بخواهید و چه نخواهید این رشته ورزشی بقول شما ذاتا مزاحم، هم در ایران و هم در تمام دنیا وجود دارد و به حیات خود ادامه میدهد.
اگر به طبیعت شکننده و حساس کشورمان علاقمند هستید بهتر است همفکری نمایید و راهکارهایی ارائه فرمایید که به کاهش اثرات تخریبی محیط زیست منجر گردد.
سلام. متاسفانه آفرود سواری در ایران با توجه به طبیعت شکننده آن فقط باعث ضرر و زیان به محیط زیست است . هر مسیری که حرکت کنید دیگ در آن مسیر هیچ علفی حتی خار هم رشد نمیکند همان جا محل شروع سیلاب و فرسایش خاک میشود . علاوه بر اینکه موتور سوار ها به پاکوب قبلی بسنده نمیکنند و هر بار مسیر دیگری را شخم میزنند و گیاهان دیگری را از بین میبرند همچنین صدای ناهنجار آنها آرامش کوهستان را از بین میبرد . لطفا موتور های خودتان را در پیست آزمایش کنید .اگر کوهنوردهستید و ورزشکار کوله ای به دوش بگیرید و از کوه بالا بروید قول میدهم لذت بیشتری ببرید
درود بر شما دوست عزیز، نگرانی شما در جهت حفظ محیط زیست ستودنی است. جهت اطلاع شما به عرض میرسانم افراد گروه ما همگی تحصیلکرده و واقف به اهمیت محیط زیست شکننده ایران هستند. در این راستا سعی شده کلیه موارد احتیاطی رعایت گردد.
تقریبا در همه برنامه ها، سعی میکنیم از مسیرهای پاکوب کوهنوردان عبور کنیم. در جلسات گروهی، وب سایت و سایر رسانه های خود سعی کرده ایم فرهنگ صحیح طبیعت گردی با موتور را آموزش دهیم و معتقدیم فقط با نهی کردن و برخورد سلبی نمیتوان مشکل را حل کرد. باید فرهنگ سازی کرد و آنقدر اینکار را ادامه داد تا کم کم راه و روش صحیح در افراد نهادینه شود.
همانطور که در قسمت “درباره ما” نوشته ایم، اصول اساسی خط مشی گروه ما بقرار زیر است:
– زباله های خود را تا نزدیکترین شهر میبریم . زیرا بسیاری از روستاها فاقد امکان حمع آوری زباله اند .
– با خرید محصولات محلی ، به اقتصاد بومی کمک میکنیم .
– به کودکان خود می آموزیم که زیبائی طبیعت را با زباله نیالایند .
– با احترام به سنتهای محلی ، به حفظ فرهنگ بومی و غرور ملی در جامعه میزبان ، کمک میکنیم .
– با دادن پول به عنوان هدیه به افراد و به ویژه کودکان ، آنها به تکدی گری عادت میکنند . کتاب ، بهترین هدیه برای کودکان است. کمک مالی بطور مستقیم انجام نمیشود .
– آرامش حیات وحش را برهم نمیزنیم .
– گپ و گفت با مردم محلی ، سبب آگاهی از بسیاری از آداب و رسوم جالب آنها و نیز نزدیکی بیشتر میشود . این فرصت را غنیمت میشماریم . حتی اگر تنها گفتن سلامی باشد یا پرسیدن آدرسی .
– بدون رضایت و اجازه ، از مردم و حریم خصوصی آنها عکس برداری نمیکنیم .
از تذکر شما بار دیگر تشکر میکنم و از فرصت پیش آمده استفاده کرده و از شما تقاضا میکنم با همفکری، نظرات و پیشنهادات راهبردی خود و دوستانتان را با ما در میان بگذارید و ما را در پیشبرد اهدافمان یاری نمایید.
ضمنا توجه شما را به این نکته جلب میکنم که پارسال فقط در دماوند ۶تن زباله از کوهنوردانی که انتظار میرود از اقشار فرهیخته جامعه باشند جا مانده !! آن منطقه محل تردد موتورسوارها نیست.